ul. Obornicka 136, 50-961 Wrocław +48 (71) 347-44-40

ppłk Leopold Górka (pierwszy z prawej) ze swoimi podwładnymiRodowód Wojskowego Instytutu Techniki Inżynieryjnej sięga roku 1927, kiedy to na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych utworzono Instytut Badań Inżynierii. Kierownikiem Instytutu Badań Inżynierii został mjr inż. Wacław GŁAZEK. Następnie kierowali Instytutem ppłk Andrzej SZWYKOWSKI i ppłk Patryk O'BRIEN DE LACY. Instytut miał siedzibę w Warszawie przy ul. Nowowiejskiej 54. Z dniem 30 marca 1931 roku nadano charakter instytutu wojskowego i otrzymał nazwę Wojskowego Instytutu Badań Inżynierii (WIBI). Prowadził on studia i prace techniczne dla potrzeb wojsk saperskich, samochodowych, łączności i broni pancernej w zakresie zaopatrzenia sprzętu inżynieryjnego. Wykonywanie tych zadań obejmowało opracowanie projektów konstrukcyjnych, wykonywanie prób laboratoryjnych oraz opracowanie szczegółowych Warunków Technicznych. Instytut przeprowadzał badania kontrolno-odbiorcze, opiniował pomysły i wynalazki nadsyłane przez inne Wojskowe Instytuty Badań, w zakresie swojej fachowości i kompetencji. Zarządzeniem II Wiceministra Ministerstwa Spraw Wojskowych z dn. 14 listopada 1934 r. następuje likwidacja WIBI i powołanie z dniem 22.11.1934 r., Biura Badań Technicznych Saperów (BBTS). Kierownictwo Biurem objął kpt. inż. Stanisław MICHAŁOWSKI, a od 1936 roku ppłk Leopold GÓRKA. Biuro prowadziło prace techniczno-badawcze dla potrzeb wojsk saperskich i innych broni w zakresie sprzętu zaopatrzenia saperskiego. Podlegało Dowódcy Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Na podstawie zachowanych materiałów archiwalnych, należy sądzić, że organizacja Biura do 1939 roku pozostała bez zmian.

Następnie, już na obczyźnie w 1940 r. w Szkocji, początkowo przy Zgrupowaniu Saperów w obozie WP w Crafford, a później przy utworzonym w 1941 r. Centrum Wyszkolenia Saperów w Dundee (w późniejszym okresie przeniesione do Falkirk, a następnie do Irvine) utworzono Biuro Badań Technicznych Saperów pod kierownictwem ppłk Leopolda Adama GÓRKI. Nie odegrało ono jednak większej roli ze względu na ówczesne uwarunkowania. Praca jego ograniczała się jedynie do obserwacji wyposażenia saperów brytyjskich, rejestracji i wyciągania wniosków na przyszłość.

Należy tu jednak wspomnieć o istotnym wynalazku – o polskim wykrywaczu min, który oddał nieocenione usługi i zaoszczędził dużo krwi zarówno polskich, jak i sprzymierzonych żołnierzy.

Po zakończeniu II wojny światowej przystąpiono do przebudowy struktury organizacyjnej Wojska Polskiego i wyposażenia go w nowoczesne uzbrojenie i sprzęt techniczny. Ówczesny sprzęt i uzbrojenie wojskowe było przestarzałe i wyeksploatowane w czasie wojny. W celu stworzenia odpowiedniej bazy, niezbędnej do opracowania nowych wzorów uzbrojenia i sprzętu w oparciu o najnowsze osiągnięcia nauki, zaczęto stopniowo tworzyć placówki naukowo-badawcze wojska.

Na podstawie rozkazu Ministra Obrony Narodowej  z dnia 15 października 1947 r. powstał Poligon Naukowo-Badawczy Wojsk Inżynieryjno-Saperskich  jako pierwsza tego typu placówka techniczna w Wojsku Polskim.

Utworzony Poligon pod względem wykorzystania podporządkowano Szefowi Departamentu Inżynieryjno-Saperskiego MON, a pod względem dyscypliny i administracyjno-gospodarczym Komendantowi Oficerskiej Szkoły Inżynieryjno-Saperskiej.

Poligon został przekształcony w Ośrodek Badawczy Sprzętu Inżynieryjnego, który pod względem fachowym podlegał do roku 1951 VIII Oddziałowi Sztabu Generalnego WP. W następnych latach był bezpośrednio podporządkowany Szefowi Wojsk Inżynieryjnych MON. W roku 1974 w ramach przejścia wojskowych instytutów i ośrodków naukowo-badawczych do pionu techniki Ośrodek przeszedł w podporządkowanie Głównego Inspektora Techniki WP poprzez Szefostwo Badań i Rozwoju Techniki Wojskowej. Kolejne podporządkowania Wojskowego Instytutu Techniki Inżynieryjnej to Departament Rozwoju i Wdrożeń (od 1993) a następnie Departament Polityki Zbrojeniowej (od 2000). Dnia 5 stycznia 2007 r. Dyrektor Departamentu Polityki Zbrojeniowej MON przesłał do Instytutu pismo, w którym informuje, że zgodnie z § 27 Regulaminu Organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 40/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 listopada 2006 r. (Dz. Urz. MON Nr 21, poz. 270) zadania jednostki bezpośredniego nadzoru w stosunku do jednostek badawczo-rozwojowych przejmuje Departament Nauki i Szkolnictwa Wojskowego.

Jak z tego widać, placówka ta przechodziła szereg zmian strukturalnych (w tym również swego podporządkowania), które wynikały z coraz poważniejszych zadań zlecanych do realizacji, aby w 1976 roku na jej bazie utworzyć Wojskowy Instytut Techniki Inżynieryjnej  (WITI).

Miejsce i rola Instytutu były i są ściśle związane z potrzebami wojsk inżynieryjnych, które do wykonania zasadniczych zadań inżynieryjnego zabezpieczenia działań bojowych na współczesnym polu walki powinny posiadać nowoczesne uzbrojenie i sprzęt saperski.

 

 

 

   

  

 

 

Wojskowy Instytut Techniki Inżynieryjnej im. prof. Józefa Kosackiego | Military Institute of Engineer Technology
ul. Obornicka 136, 50-961 Wrocław, tel:+48 71-347-44-40, fax:+48 71-347-44-04, www.witi.wroc.pl,
NIP: 896-000-48-11, KRS: 0000157109, Regon: 930064508

Ta strona używa plików Cookies. Dowiedz się więcej o celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce. Korzystanie z naszych serwisów internetowych bez zmian ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Więcej informacji można znaleźć w naszej polityce prywatności.